ter gelegenheid van 50 jaar Amnesty Apeldoorn
Wij
als vogels zo vrij, bevoordeeld tot een leven in welvaart
waar vrijblijvendheid, eigen waarheid en overdaad
dagelijks in ons lage landje op de loer liggen.
Zij
veroordeeld omdat hardop zeggen
wat anderen nauwelijks durven denken killing is
waar de eigen stem is geïsoleerd en begraven
waar de strop wacht als je een man liefhebt en er zelf ook een bent.
Zij
die een opgelegd geloof niet kunnen geloven
en van hun fragiele vrijheid worden beroofd
geliefden in martelende onzekerheid achterlatend
die daar waar eindeloos de zon schijnt
en zó veel het daglicht niet kan verdragen proberen te overleven.
Daar
waar tijdens een soccer sport spektakel
wekenlang de schone schijn schittert
waar de groezelige werkelijkheid is weggemoffeld
en de vele vraagtekens worden genegeerd en doodgezwegen.
Maar
niet door iedereen, niet door iedereen!
want zij die leven in een land met openstaande luiken
veroordelen zichzelf ieder jaar weer tot niet negeren
noemen de namen, zoeken zinnen van hoop voorbij vrees.
Hoop
die wereldwijd grenzen overschrijdt
een klein gebaar maar het hart is immens.
Herman Kattemölle
stadsdichter Apeldoorn, oktober 2022
